Selamat Tinggal Sayang OST

Tuesday, December 23, 2008

episod 9



Bab 9

Alamak, kena kawen!

-kawen jugak ke-

Aku belek-belek tangan Jongos. Kesian kat dia, dah 3 jam tidur. Akibat dari kejadian malam tadi, tangan kiri Jongos patah. Aku ke tingkap. Esok nak kawen, macam mana ni. Aku takut nak telefon harabuji. Last-last aku call gak harabuji. Takut harabuji report police coz beloved grandchild hilang lebih dari 24 jam.

“Hello, harabuji, Cinta ni”

“Cinta, ke? Gong Chan ada dengan kamu, ke. Dia tak balik semalam”. Kan aku dah kata, mesti dia risau giler coz cucu dia tak balik rumah semalam. Aku pon cerita kat harabuji semuanya. Hanya tawa harabuji yang kedengaran. Ada ke patut dia cakap aku ngan Jongos ni couple yang sweet. Malam-malam Jongos panjat rumah aku sampai jatuh tangga pon dikatanya sweet. Aku pon tak reti pemikiran orang tua zaman sekarang.

“Ok, harabuji on de way ke hospital ni. Take a good care of him, arasso”

“Arasso” balasku. Tengok, aku pon dah reti cakap korea sikit-sikit. Arasso. Aku pon tahulah bahasa asing ni. Contohnya bahasa pulau Seychelles. Masengkepukgelekek mage diponggose, ini bahasa Pulau Seychelles. Maksudnya, balik rumah. Kalau tak nak percaya sudah!!

Aku tengok Jongos dah bangun. Aku tengok muka dia redha je.

“Kenapa ni. Sedey sangat muka kau. Sebak aku tengok muka kau macam gini”

“Mana tak sedey. Esok nak kawen, hari ni patah tangan. Dahlah yang patah ni tangan kiri. Macam mana aku nak menulis lepas ni. Sakit tau tak. Kau lah ni tolak aku”. Aik, nak salahkan aku pulak

“Kenapa salah aku pulak. Yang kau gatal sangat pergi panjat tingkap rumah aku kenapa. Aku tak suruh pun. Kau je yang memandai. Nasib baek harabuji tak marah tau. “

“Habis, macam mana kita nak kawen nanti.”

“Tak payah kawen lah Jongos. Aku pergi cari orang lain ganti kau”. Aku tengok muka Jongos cemberut. Aku cubit pipinya. Terus merah..

“Pendek, aku lapar”

“Hish, lapar je. Kau duduk diam-diam kat sini, aku pergi makanan kat bawah”

Aku pon turun ke café untuk beli makanan untuk dia. Aku beli chocolate ngan sandwich untuk Jongos. Orang sakit baik makan chocolate, aku dengar orang cakap lah. Selesai bayar, aku nak keluar dari café tu. Aku tertengok satu mangga Jepun. Aku tahu si Jongos ni suka baca mangga coz aku tau dalam beg dia tuh penuh mangga jepun. Aku pon rembat satu. Siap bayar, aku pergi bilik Jongos.

Si Jongos ni tidur lagi. Harabuji pon tak sampai-sampai lagi. Aku tuang cordial orange dalam gelas. Sandwich aku letak dalam pinggan. Aku buang sweater yang aku pakai ni. Hari ni aku pakai tube je coz cuaca panas sangat. Aku kejutkan Jongos. Dia tengok aku pelik je

“Aku tak pernah tengok kau pakai macam nih. Cantik. Kau pakai tube ni buat kau nampak tinggi sikit. Ok dari singlet yang biasa kau pakai pergi sekolah tu.”

“Amboi, happy kritik orang. Thanks but no thanks. Kau pon apa kurangnya. Pagi petang siang malam pakai shorts, t-shirt, sneakers. Lepas baby kita keluar, aku tak nak kau pakai macam ni lagi. Papa tak sepatutnya ranggi tahu.”

“Ok, tapi aku tak janji ok. Mana makanan, aku kebulur ni” Aku hulur makanan tu kat dia. “Kau ni Pendek, asyik instant je. Bila nak belajar masak.”

“Malas, dan tak ada nawaitu nak belajar masak pon. Kat rumah kau ada maid, buat bende aku susah-susah belajar masak. Lagipun, mana aku ada masa nak study lagi, nak masak lagi. Wasting my time”. Aku tengok Jongos diam je. Dia makan sampai habis. Lepas tu, aku hulur mangga jepun tu kat dia. Happy sangat muka dia.

“Kau ada pen tak”

“Pen? Ada, kenapa”
“Bak sini. Aku biasa tulis nama pemberi pada setiap hadiah yang aku terima”. Pelik betul mamat nih. Aku hulur jelah pen kat dia. Aku tengok dia pegang pen tuh kat kanan kanan tapi kekok je. Patutlah, aku lupa si Jongos ni kidal.

“Kau boleh tulis, tak. Kalau tak boleh, aku tolong”

Aku tengok dia geleng. Dasar lelaki, ego tinggi melangit. Aku nak tolong tulis pon tak bagi. Aku tengok dia terkial-kial tulis ngan tangan kanan. Kesiannya, macam budak tadika baru belajar menulis. Aku ambik tangan kanan Jongos.

“Let me help you, Jongos” kataku lembut. Aku pegang tangan kanan dia. Aku genggam tangan dia kuat-kuat. Aku rasa tangan Jongos macam ketar-ketar sikit. Gabra la tuh. Aku pon start pegang tangan Jongos untuk bimbing dia tulis nama guna tangan kanan.

“Lembutkan sikit tangan kau tuh. Tak payah ketar-ketar. Cepatlah aku bawak tangan kau nih”. Aku rasa tangan Jongos dah lembut sikit. Kami pon start tulis sama-sama. Aku rasa romantic ngat. Tangan aku ngan tangan dia tulis bersama-sama.

from Cinta a.k.a Jjalbeun

Aku pon pelik, mende la maksud Jjalbeun ni. Jongos suka ngat panggil aku gitu selain pendek. Lepas siap tulis, aku tengok muka Jongos. Merah menyala. Takkan Jongos malu, kot. Jongos cepat-cepat masuk dalam blanket. Aku pusing belakang, tersenyum. Malu sampai macam tuh sekali. Tiba-tiba pintu diketuk. Harabuji sampai.

“Mana Gong Chan”

“Tidur harabuji”

Keesokannya..

Aku tengok semua yang aku jemput ada kecuali seseorang. Seseorang yang masih aku sayang. Hakimi tak datang pon ke wedding aku hari ni. Aku tengok Jongos yang berpakaian pengantin dengan tangan berbalut.

“Kau gila ke baju pengantin warna hitam” soal Amira.

“Kau ingat aku ni bengong ngat ke, ha. Ni semua idea bakal laki aku tu la. Semuanya nak warna hitam.”

“Hish, teruk betul. Sebab tu la korang ni ditimpa malang. Semua nya gara-gara warna yang korang pilih la. Tengok tok kadi dah sampai.”

Aku tengok tok kadi tu datang duduk depan Jongos. Muka Jongos pucat lesi. Ada ke patut dia pergi shake hand dengan si tok kadi tuh.

Lima kali Jongos ulang akad nikah. Kali pertama tak ingat langsung. Kali kedua tak ingat nak sebut nama ayah aku. Kali ketiga tak ingat sebut jumlah mas kawen. Aku nak tengok kali keenam dia tak ingat sebut mende pulak.

“Aku terima nikahnya Cinta Adriana Binti Rizal dengan mas kahwin RM 80.00 dibayar tunai” Fuhh, lega aku. Nasib baek lepas. Kalau tak sampai esok la aku ngan Jongos tak kawen lagi. Aku cium tangan Jongos. Jongos cium ubun-ubun aku. Ketar siot mulut dia. Lepas tu kitorang tukar pakai gaun pulak. Untuk sesi potong kek, mama berpasangan ngan harabuji untuk iring aku ngan Jongos. Selesai potong kek, kitorang suap-menyuap. Tiba-tiba..

“Cium..cium..cium..” aku tersentak. Alien mana pulak memandai je suruh aku cium si Jongos ni. Aku tengok muka Jongos pon seposen je. Permintaan untuk kitorang cium makin tinggi. Tiba-tiba aku tarik Jongos. Serabut dengan desakan orang ramai. Badan Jongos terdorong ke belakang. Biasanya lelaki yang tarik pompuan, ni terbalik pulak. Aku hadang badan dia ngan tangan aku. Aku tengok dia pucat semacam jer..

CUPPPPPP…

Aku benamkan mulut aku kat bibir Jongos. Lepas tu Jongos berdiri semula. Aku tengok dia semput. Selesai menyedut inhaeler, Jongos bisik kat telinga aku.

“I love the way you kissing me. Saranghaeyo..” ujar Jongos. Mataku terbelalak. Walaupun aku tak paham mende maksud saranghaeyo tu tapi aku tetap berdebar-debar..

Malamnya ..

Aku sedar Jongos sedang memerhatikanku yang sedang bertuala paras peha. Dia diam tidak berkutik ketika aku sedang mengeringkan rambut. Dia hanya tersenyum jika ada percikan air hinggap di wajahnya. Aku juga senyum. Melemparkan senyuman paling menggoda padanya. Matanya dikenyitkan padaku. Dia sudah tidak berbaju. Menampakkan tubuhnya yang putih melepak itu padaku.

Dadaku bergetar. Dia memelukku dari belakang. Dia kelihatan seksi malam ini. Sangat kacak, berbanding hari-hari sebelumnya. Aku dengar dengusan nafasnya di telingaku. Leherku diciumnya berkali-kali. Aku tersedar dari sesuatu. Aku tolak Jongos sepenuh hati. Jongos shock ngan tindakan aku tadi.

“Kau ingat kan plan kita. Aku tidur atas katil, kau tidur atas sofa. Lepas harabuji balik Korea baru kita tidur bilik masing-masing”

“Aku ingat la, pendek. Tadi, aku test je. Mana tau jadi.” .

TEST!! Aku gubra tahap cipan dia kata ni semua test. Hish memang sengal. Lepas solat, aku tidur dengan nyenyaknya di katil.

Mata Danish terkebil-kebil merenung siling. Sampai hati kau pendek. Aku sayang kat kau tapi macam ni kau layan aku. Kau suruh aku tidur kat bawah. Tahu tak kat sini keras. Sakit badan aku. Sampai hati kau. Kecik hati aku.

“mianhada, saranghada” kata Jongos dengan air mata yang mula turun..

No comments:

Post a Comment

comments